Παρασκευή 3 Μαΐου 2013

Ω Γλυκύ μου έαρ







Γς είπε




Φέτος τα τρία μου αγοράκια ο Αλέξανδρος, ο Ιάσωνας και ο Μάριος πήγαν σχολείο. Ήμασταν όλοι εκεί την πρώτη μέρα που πήγαν στο σχολείο. Η μαμά τους, που έλαμπε και τα τρία άλλα μεγάλα αδελφάκια τους. Τα καμαρώναμε όλοι.
Φέτος θα πήγαιναν στην πρώτη τάξη. Ο Αλέξανδρος, ο Ιάσωνας κι ο Μάριος.
Εφυγαν τον 6ο μήνα.
Πως το άντεξε η μανούλα τους; Ξαναπροσπάθησε. Αυτή τη φορά όμως η ορμονοθεραπεία της προκάλεσε εγκεφαλική αιμορραγία. Πεσμένη κάτω με επιθανάτιο ρόγχο, κοιτάζω μια εικόνα της Παναγίας πάνω από το γραφείο μου και παρακαλάω να τη σώσει κι ας μείνει όπως είναι. Περασμένα μεσάνυχτα Ραφήνα-Λαϊκό-ΚΑΤ-Ιατρικό Κέντρο. Ένα μήνα δίπλα της μέρα νύχτα στη καρέκλα. Ένα μήνα σε ένα σφραγισμένο τάφο στο 11ο, πιο χαμηλό επίπεδο στις κατακόμβες του Αγίου Ευσταθίου στη Ρώμη. Ένα μήνα δεν ήθελα να σκέφτομαι, να υπάρχω. Σιγά σιγά έμαθε πάλι να μιλάει να περπατάει. Πήρε μήνες, κανα δυο χρόνια. 

Και να δεις που δεν υπήρχε εικόνα της Παναγίας πάνω από το γραφείο μου στο σπίτι. Ποτέ δεν υπήρχε.
Στις 15 Οκτωβρίου είναι η Pregnancy and Infant Loss Remembrance Day σε Αμερική Καναδά Αυστραλία, Αγγλία.
Δεν είναι δα και καμιά σπουδαία ημέρα.

----------

[11 Σεπτ 2017]
Τελικά έφυγε κι η μαμά τους πέρυσι, από  αιμορραγία στο ανεύρυσμα  της ίδιας αρτηρίας που είχε τότε αντιμετωπιστεί με εμβολισμό.  
Να πήγε κοντά τους;

Θα ήσαν 11 χρονών παλικάρια..